Cudowne trzy, a duchem cztery zespoły na ostatnich zajęciach Kursu Posłuszeństwa w minioną środę… 
Oferowanie, sztuczkowanie, rozgrzewanie, rozciąganie, a potem radość, duma, uśmiechy, ale i bez łez wzruszenia się nie obyło 
Oferowanie, sztuczkowanie, rozgrzewanie, rozciąganie, a potem radość, duma, uśmiechy, ale i bez łez wzruszenia się nie obyło
Dziewczyny, nie wiem, kiedy to zleciało, bo w takim towarzystwie czas pędzi jak szalony. Z drugiej strony, jak widzę, jakich postępów dokonałyście – w byciu lepszymi przewodnikami, w budowaniu relacji i motywacji – to wydaje mi się, że minęły już miesiące, a nie tygodnie… 
Ksero, Nero, Gordon i Frania – grupa marzeń – świetne psy, świetni przewodnicy, 100 % zaangażowania i widać efekty 
Życzę sobie więcej takich grup 
Życzę sobie więcej takich grup Wam za to życzę, abyście nigdy nie wątpiły w siebie! Rozwijajcie się dalej, doceniajcie swoich czworonożnych towarzyszy (i siebie – nic samo się nie zrobiło, to Wasza zasługa!!), dostrzegajcie małe sukcesy! 
Nie spoczywajcie na laurach, ale jednocześnie nie gubcie tego, co najważniejsze – cieszcie się zwykłym „byciem” z Waszymi kochanymi psami
Nie spoczywajcie na laurach, ale jednocześnie nie gubcie tego, co najważniejsze – cieszcie się zwykłym „byciem” z Waszymi kochanymi psami Jestem z Was wszystkich bardzo, bardzo dumna i dziękuję za wszystko… ale nie żegnam się, bo wiem, że koniec kursu, nie oznacza końca relacji i nie raz się spotkamy na szkoleniowej czy hotelikowej ścieżce 